De legende van het meer der Zeven Steden

Het Lagoa das Sete Cidades op het eiland São Miguel is het grootste zoetwater meer van de Azoren. Het heeft een oppervlakte van 4,35 vierkante kilometer en bestaat eigenlijk uit twee meren, het Lagoa Verde en Lagoa  Azul (het groene en het blauwe meer). Het is een prachtige plek om te bezoeken, maar waar ook verschillende legendes over bestaan. De bekendste is die van de prinses en de herder en dat verhaal gaat zo:

Lang, lang geleden woonde in het Koninkrijk van de Zeven Steden een kleine prinses met de naam Antília. Ze was het enige kind van de oude, norse koning, wiens echtgenote niet meer in leven was. De koning was er niet van gediend dat Antília met wie dan ook sprak. Langzamerhand groeide Antília uit van een onschuldig meisje met lange, blonde vlechten tot een mooie, jonge vrouw. De verhalen over haar schoonheid gingen de ronde in heel het koninkrijk, maar niemand had haar eigenlijk ooit gezien, want de koning verbood haar het kasteel te verlaten.
Antília was helemaal niet gediend van het gedrag van haar vader. Met behulp van haar oude bediende glipte ze dagelijks tijdens het middagslaapje van haar vader het kasteel uit. Ze maakte dan wandelingen door de prachtige natuur. Op een dag hoorde ze een mooie melodie die de prinses betoverde. Ze volgde het geluid en ontdekte een jonge herder met een fluit, zittend op een bergtop. Dag in dag uit trok ze erop uit om naar de herder te luisteren, terwijl ze zich verstopte achter de struiken. Na een aantal weken werd ze echter betrapt door de herder. Het was liefde op het eerste gezicht, en vanaf dat moment brachten de herder en de prinses de middagen samen door. Ze waren dolgelukkig.
Op een dag besloot de herder de prinses ten huwelijk te vragen. Vroeg in de ochtend klopte hij aan bij het kasteel en verzocht de bediende met de koning te spreken. De herder werd meegenomen naar de koning en zenuwachtig doch vastberaden maakte hij een buiging en zei: “Majesteit, ik houd zeer veel van uw dochter Antília en ik wil u vragen om haar hand”.
“Nooit, nooit, mijn dochter nooit,” schreeuwde de koning en hij gaf de bediende opdracht de herder op straat te zetten. De herder probeerde tegen te sputteren, maar verloor de strijd en werd het kasteel uitgezet. De koning riep daarop zijn dochter bij zich en verbood haar de herder ooit nog te zien. Antília volgde het bevel van haar vader op, maar zocht de herder nog éénmaal op om hem te zeggen dat ze elkaar niet meer konden zien. Huilend brachten ze de middag door in elkaars armen. Ze huilden zoveel dat er twee meren van tranen ontstonden: één blauw meer door de blauwe ogen van de herder en één groen meer door de groene ogen van de prinses. En nog altijd zijn deze twee meren te zien in São Miguel, met elkaar verbonden tot het Lagoa das Sete Cidades, ter herinnering aan de dramatische liefde van de prinses en de herder.

Lees ook:Portugese koningen deel VIII: O Justiceiro
Lees ook:Amandelbomen in bloei
Lees ook:Ouders van Maddie beklagen zich over Portugese autoriteiten
Lees ook:Wie is de opvolger van de Portugese troon?
Lees ook:Shoppen op de souk van Lissabon