De tweeëntwintigste koning van Portugal, en de tweede van het Huis van Bragança, heet Afonso VI en draagt de bijnaam “O Vitorioso“, de zegevierder. Die naam past echter heel slecht bij hem, want in zijn hele leven waren het anderen die de dienst uitmaakten en van een daadwerkelijk koningschap is nauwelijks sprake.

Toen zijn vader Dom João IV overleed was Afonso nog maar dertien jaar. In zijn peuterjaren raakte hij door een ziekte gehandicapt aan de rechterzijde van zijn lichaam. Bovendien is het waarschijnlijk dat hij ook geestelijk gehandicapt was. Zijn moeder, Luísa de Gusmão, nam het regentschap op zich en bleef dit doen nadat Afonso op veertienjarige leeftijd wettelijk de macht zou mogen overnemen. Afonso hield zich vooral graag bezig met zijn Genuaanse vriendje António Conti, een straatjongen die hij in het paleis liet wonen in een kamer naast de zijne. De schandalen die de omgang met deze jongen veroorzaakten zorgden ervoor dat Luísa de jongen het paleis uitzette. In zijn plaats koos ze twee kamerheren voor haar zoon, waaronder D. Luís de Vasconcelos e Sousa, beter bekend als de Conde de Castelo Melhor. →