Komende zaterdag is het exact vijfentwintig jaar geleden dat Portugal zich aansloot bij de Europese Unie, toen nog EG (Europese Gemeenschappen) geheten. Het was Mario Soares, toenmalig premier, die op 12 juni 1985 in het Mosteiro dos Jerónimos zijn handtekening plaatste. Op deze zelfde plek zal 25 jaar later worden teruggeblikt op de ontwikkelingen en worden vooruitgekeken naar de toekomst.
Portugal vroeg het lidmaatschap aan in 1977, vanuit enerzijds een economisch en anderzijds een politiek perspectief. Portugal had nog niet zo lang het juk van de dictatuur afgeworpen, dat het land op een aanzienlijke achterstand had geplaatst in vergelijking met vele andere Europese landen. Na de Anjerrevolutie van 1974 was het zaak de politieke stabiliteit in het land te hervinden en de economie te ontwikkelen en stimuleren. Deelname aan de EG was hiervoor de uitgelezen mogelijkheid.
In hoeverre Portugal heeft kunnen profiteren van het lidmaatschap staat ter discussie. Vooral uit communistische hoek klinkt een negatieve reactie. Daar wordt gekeken naar de positie van het land nu -veel werkloosheid, armoede, ongelijkheid- dus heeft het Portugal niets opgeleverd. Anderen, waaronder sociaal-historicus António Costa Pinto, beweren echter dat Portugal er nog veel slechter aan toe was geweest als het land geen lid was geweest van de Europese Unie. Er werd bijvoorbeeld volop geprofiteerd van de subsidies voor onder andere infrastructuur, zorg en culturele projecten. Wat exact het resultaat was geweest van een andere keuze vijfentwintig jaar geleden is niet te zeggen. Maar dat ze het hadden gered in hun eentje is niet waarschijnlijk.
Lees ook:Werkloosheid Portugal stijgt naar 10,5%
Lees ook:Portugezen hebben weinig hoop voor toekomst
Lees ook:Helft van de jongeren woont nog bij ouders
Lees ook:Portugees parlement akkoord met lening aan Griekenland
Lees ook:Twee miljoen Portugezen onder armoedegrens