Je zou het niet verwachten, maar het is waar: de pastéis van Belém zijn echt honderd keer lekkerder dan de andere pastéis de nata die je kunt kopen in de Portugese supermarkten en cafés. Nu is het natuurlijk sowieso een lekker gebakje. Krokant bakje, romige pudding… heerlijk voor bij een kopje koffie of thee. Maar als je aan één van de vele tafeltjes zit van de confeitaria in Belém en ze warm voor je worden neergezet en je de kaneel en poedersuiker erop kunt schudden vanuit de ouderwetse strooikannetjes is het alsof je in de hemel bent beland.
Oké, het is er vaak zo druk dat je geduld wel enigszins op de proef wordt gesteld, maar het is het wachten dubbel en dwars waard. Je kunt jezelf prima vermaken met het bewonderen van de azuleijos aan de wand. En als je niet in het eerste gedeelte blijft hangen, maar een stukje verder doorloopt naar achteren, kom je een raam tegen waarachter je de dames in de keuken het deeg kunt zien bewerken. Het is een prachtig gezicht hoe dit nog handmatig wordt gedaan, en indrukwekkend in welke hoeveelheden de pastéis worden gemaakt.
Er is een hele geschiedenis verbonden aan de fabriek. Toen het liberalisme rond 1820 haar intrede deed, werden kloosters en conventen gesloten en de geestelijken uitgezet. Naast het Mosteiro dos Jerónimos (klooster van Hiëronymus) in Belém bestond een suikerriet raffinaderij, met een kleine winkel. Om te kunnen overleven begon iemand uit het klooster gebakjes te verkopen in het winkeltje. Naarmate de wijk Belém populairder werd bij bezoekers, door de faam van het klooster en de Toren van Belém, nam ook de verkoop van de pastéis de Belém toe. In 1837 opende de fabriek in de gebouwen van de oude raffinaderij. Dit jaartal is dan ook altijd te zien op de verpakkingen van de pastéis en de zakjes kaneel en poedersuiker. Het geheime recept uit het klooster is alleen bekend bij de hoofdbanketbakkers en is nooit aangepast.
De obers zijn altijd dezelfde als ik er kom, en zijn duidelijk door de wol geverfd. Soms ben ik er zeker van dat ze me niet hebben gehoord, of dat het onmogelijk is dat ze alle bestellingen onthouden die ze hebben opgenomen (want ze schrijven niks op), maar altijd komt de bestelling toch exact zoals ik er om vroeg. Niet altijd even vriendelijk, maar dat heb je nou eenmaal in de Portugese bediening.
Hoewel het leuker en lekkerder is om de gebakjes in de confeitaria te eten, kun je ook een doosje kopen in het winkelgedeelte als je binnenkomt (ik doe vanzelfsprekend altijd beide). Als je pech hebt komt er net een excursiebus vol toeristen binnen en moet je bijna vechten om aan de beurt te komen. Maar als het je gelukt is krijg je de gevraagde pastéis mee in een mooi doosje. En ik wil het eigenlijk niet zeggen, want je moet er echt heen voor de pastéis, maar ze hebben ook nog volop andere soorten lekkernijen.
Meer informatie: www.pasteisdebelem.pt
Lees ook:Zelf maken: Pastéis de Nata
Lees ook:De nieuwste lekkernij uit Albufeira
Lees ook:Maak kennis met de Ovos Moles
Lees ook:Zo maak je de Folar de Páscoa
Lees ook:Zelf maken: Toucinho do Céu
0 reacties op “Het lekkerste gebakje van de wereld”